De bijbel begint met de schepping van man en vrouw naar Gods beeld en gelijkenis. Het is God die de mens uit liefde heeft geschapen en die de mens tot liefde roept. Eveneens volgens de bijbel zijn man en vrouw voor elkaar bestemd. Als een man en een vrouw elkaar ontmoeten en elkaar liefhebben, willen ze altijd bij elkaar zijn. Het is dan de wens van God, dat die man en vrouw een onverbrekelijk verbond sluiten voor de rest van hun leven. De vorm die de kerk daarvoor heeft, is het kerkelijk huwelijk.

Het huwelijk wordt beschouwd als een werkelijkheid, waarin de liefde van God zich openbaart en is dus met recht een sacrament. In tegenstelling tot het gebruik bij de andere sacramenten, waarbij een bedienaar van de Kerk het sacrament toedient, zijn het bij een kerkelijk huwelijk de echtgenoten zelf die elkaar het sacrament toedienen. Een priester is daarvan getuige en spreekt daarna de huwelijkszegen uit.

Tijdens de huwelijksviering beloven de echtgenoten ten overstaan van alle aanwezigen, elkaar trouw te zijn in liefde en geloof, in voor- en tegenspoed. Ze geven elkaar hun jawoord om op deze manier door God met elkaar te worden verbonden, wetende dat wat God verbonden heeft, de mens niet kan scheiden.

Vroeger was het burgerlijk huwelijk een formaliteit. Het echte trouwen gebeurde als vanouds in de kerk. Tegenwoordig is dat omgekeerd. Een burgerlijk huwelijk is de bezegeling van liefde van man en vrouw, die weliswaar op papier wordt vastgelegd, maar toch kan worden verbroken.

Pas als het burgerlijk huwelijk is gesloten, kan er voor de kerk worden getrouwd. Een burgerlijk huwelijk is dus onderdeel van de volledige huwelijksvoltrekking en het kerkelijk huwelijk is aanvullend.